Καλωσόρισμα!

Το photografy δια χειρός δε φιλοξενεί τίποτα περισσότερο από μερικές ερασιτεχνικές φωτογραφίες, οι οποίες φιλοδοξούν οτί οι "αδελφές" τους θα κάνουν μια μέρα το γύρο του κόσμου! Τα όνειρα αποτελούν κομμάτι της φαντασίας και παίρνουν μορφή με τη φωτογραφία. Βέβαια αν το όνειρο ανταποκρίνεται της πραγματικότητας ή όχι είναι άλλο θέμα. Υποθέτω πως δεν έχει και τόση σημασία... αλλά είναι σίγουρα σημαντικό να έχεις τη θέληση να το κάνεις ο ίδιος πράξη!


Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Ηθοποιοί της καθημερινότητας

Σιχαίνομαι τους ρόλους στην καθημερινότητά μου. Κάποιοι άλλοι όμως όχι. Ο προϊστάμενός μου όχι, μια παλιά φίλη όχι, μια μακρινή θεία όχι, ένας καθηγητής στη σχολή όχι. Το να παίζεις τον εαυτό σου είναι για κάποιους δύσκολο και ασύμφορο μιας και η ιστορία μας έχει διδάξει ότι αρκετοί από αυτούς που έχουν κατακτήσει την κορυφή δεν το έχουν κάνει έχοντας πλάι τους την εντιμότητά τους.
Ο δικός μου ρόλος εκείνο το βράδυ ήταν να βρω το δολοφόνο και μαζί με το συνέταιρό μου να εξιχνιάσω το έγκλημα. Το διασκεδάσαμε κι οι δύο πάρα πολύ και παρασύραμε και άλλους στο παιχνίδι μας. Ήμουν χαρούμενη, το ίδιο και κάθε φορά που αποφασίζω να δώσω μορφή σε κάτι και να υποδυθώ έναν άλλο χαρακτήρα για λίγο.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ζώντας τα όνειρά μας, υποδυόμενοι τους κάθε φορά ήρωες του μυαλού μας, είμαστε αληθινοί στην καθημερινότητά μας. Είναι μέρος του παιχνιδιού… κάποιο λόγο θα έχουν τα παιδιά που το λατρεύουν.
Εκείνο το βράδυ ενώ βρισκόμασταν στο τρένο ντυμένοι σαν μυστικοί πράκτορες της δεκαετίας του ’70, κουβαλώντας μαζί μας μια απίστευτη βαλίτσα με διάφορα σύνεργα όπως πλαστικά όπλα, ορισμένοι μας κοιτούσαν απορημένοι, κάποιοι γελούσαν και άλλοι μας κορόιδευαν ενώ αρκετοί από αυτούς φορούν το πιο γελοίο κοστούμι τους κάθε μέρα.

Αυτή τη φωτογραφία δεν την έχω τραβήξει εγώ, οπότε οφείλω ένα ευχαριστώ τόσο στο φωτογράφο, όσο και στον συνέταιρο αλλά και σε όλη την παρέα.